تاج بده
چهل سال بعد با فکر کردن به وسایلی مانند موبایل، تلویزیون، دستگاه ها کارت خوان و … که امروزه کار ما را ساده تر کرده اند، احتمالا پیش خودمان می گوییم عجب دورانی بود با چه وسایل بیهوده ای سر و کله می زدیم.
من تصور می کنم چهل سال بعد ماشین زمان اختراع شده است و ما می توانیم به دلخواه خود به هر زمانی که دوست داریم سفر کنیم و یا از طریق موبایل خود می توانیم با زدن یک دکمه در همان لحظه به هر جایی که دوست داریم، برویم.
من تصور می کنم چهل سال دیگر آنقدر پیشرفت کرده ایم که شاهد خیابان ها و چراغ های راهنمایی و رانندگی در آسمان خواهیم بود و ماشین ها پرواز می کنند و حتی می توانند با ما صحبت کنند.
من فکر می کنم تا چهل سال دیگر ما می توانیم موجودات فضایی را در زمین مشاهده کنیم و با آن ها رابطه خوبی داشته باشیم و بتوانیم به سیاره های مختلف سفر کنیم. همچنین فکر می کنم ربات ها دیگر آنقدر پیشرفته شده باشند که لازم به کار کردن ما انسان ها نباشید.
یک از علایق من این است که علم آنقدر پیشرفت کند که فقط با زدن یک عینک بتوانیم کامپیوتر خود را کنترل کنیم و یا بتوانیم کامپیوترهای بند انگشتی اختراع کنیم.